Almere

Bij de hulpdienst van de SP komen signalen binnen over zorgbedrijven die zorg willen aanbieden die niet passend is voor de cliënt maar die financieel voordeel oplevert voor het bedrijf. De cliënt krijgt in dat geval een zorgplan voorgeschoteld met te veel zorguren, in plaats van een plan dat is gericht op zelfredzaamheid en herstel waardoor uiteindelijk minder zorg nodig is en kosten worden bespaard. Als het zorgbedrijf wonen en zorg heeft gekoppeld wordt een protesterende cliënt voor de keuze gesteld: blijven wonen met een uitzichtloos zorgplan, of dakloos op straat zonder reële mogelijkheid tot passende zorg. Het is een onmogelijke keuze die bij kwetsbare mensen onnodig veel stress veroorzaakt.

De Hulpdienst van de SP in Almere kwam in contact met Lotte (niet haar echte naam), een 37-jarige hoog intelligente vrouw die twee universitaire masterstudies voltooide. Jarenlang werkte ze naar volle tevredenheid van haar werkgever als onderzoeker bij een universiteit. Op haar 31e kon ze haar baan niet meer volhouden en stortte ze geestelijk en lichamelijk in. Er werd "hoogfunctionerend autisme" vastgesteld, een aandoening waarmee Lotte jarenlang tevergeefs probeerde om te gaan.

Na drie jaar therapie in een professionele kliniek kon Lotte met een Wmo‐indicatie, voor enkele uren zorg per week, terecht bij een zorgbedrijf in Almere. Het bedrijf biedt haar "zorg in natura" vanuit de Wmo die is gekoppeld aan een huurappartement om in te wonen. Het bedrijf lijkt deskundig en in staat om een goede overgang naar een passend maatschappelijk leven mogelijk te maken. Helaas pakt het anders uit. Buiten Lotte om maakt het zorgbedrijf een ondersteuningsplan waarin ze zich totaal niet herkent. Ze vraagt om opheldering, schrijft een eigen versie maar krijgt geen antwoord. De ouders van Lotte springen voor haar in de bres, ze zijn bang dat het bedrijf niet de juiste begeleiding kan bieden door gebrek aan deskundigheid en kwaliteit. Bij de aanvraag van de Wmo‐herindicatie gaat het mis. Er ontstaat een meningsverschil over de mate van zelfredzaamheid. Na doorvragen blijkt dat de begeleider niet werkt volgens de gestandaardiseerde methode. Daardoor krijgt Lotte een veel te lage score.

Het conflict loopt hoog op. Zonder enig overleg meldt de directie van het zorgbedrijf dat Lotte intensieve zorg vanuit de Wlz (Wet Langdurige Zorg) moet gaan afnemen en dat zij, vanwege de koppeling van wonen en zorg, haar huis uit moet als zij die zorg niet accepteert. Ondanks protesten, met steun van de vertrouwde kliniek waar Lotte de psycholoog bezoekt, houdt de directie voet bij stuk. Een Wlz indicatie is een eindstation zonder hoop voor Lotte, maar biedt nieuwe kansen voor het zorgbedrijf. Omdat de gemeente Almere per 1 januari 2024 het bedrijf niet meer zal contracteren als Wmo zorgaanbieder is de Wlz een hernieuwde inkomstenbron voor het bedrijf omdat dan de zorgverzekeraar betaalt. Omdat Lotte zorg vanuit de Wlz niet accepteert en haar woning niet uit wil, heeft het zorgbedrijf een kort geding tegen haar aangespannen met de eis dat ze haar woning per 1 juni moet verlaten op straffe van 100 euro per dag als zij dat niet doet. Lotte: "Ik ben ten einde raad. Op 1 juni sta ik op straat omdat ik eerlijk en met goede argumenten opkom voor mijn belangen. Hoe moet ik nu verder?"

Het verhaal van Lotte staat niet op zichzelf. De SP heeft meerdere signalen ontvangen van cliënten die zich in een soortgelijke situatie bevinden. Om zicht te krijgen op de omvang van het probleem is de SP een meldpunt gestart waar cliënten hun verhaal kwijt kunnen. Met de reacties die op het meldpunt binnenkomen gaat de SP aan de slag om misstanden de wereld uit te helpen.