Almere

Afgelopen donderdag, 23 februari, hadden Groen Links en Leefbaar Almere de motie “Kinderpardon” ingebracht. Kort samengevat: een motie die zegt dat alle kinderen met zonder Nederlands paspoort die 18 worden, en hier minimaal 8 jaar al waren, het recht geeft om in Nederland te mogen blijven.

De SP fractie heeft daar verdeeld gestemd. Ikzelf heb tegen deze motie gestemd en wil graag toelichten waarom.

Ik weet nog heel goed toen de kwestie “Mauro” landelijk speelde en op TV kwam. Net als vele anderen heb ik een traantje weggepinkt toen we de uitspraak hoorden in de tweede kamer dat Mauro niet in Nederland mocht blijven. Net als vele anderen voelde ik de emotie die eigenlijk vertelde dat hier iets oneerlijks gebeurde.

Deze motie gaat echter niet over Mauro en soortgelijke gevallen, maar over alle asielkinderen die vanuit het buitenland naar Nederland zijn gekomen en hier een aantal jaren wonen.

Ik heb zelf jarenlang als zelfstandig tolkvertaalster gewerkt zowel voor tolkencentra, advocaten als het ministerie van justitie inzake asielzaken. En ik heb daar mensen gezien, die terecht hier asiel moesten krijgen, maar ook mensen die hier puur om economische redenen waren gekomen. Ik heb zaken bijgestaan die gingen over kinderen die eigenlijk Nederlanders waren, maar ook zaken bijgestaan waarbij het hele gezin, hoewel ze hier al meer dan 10 jaar waren, nog met hart en ziel verbonden waren met het land waar ze vandaan kwamen.

Ook nu nog kom ik als docent, raadslid en vrijwilliger regelmatig gezinnen tegen waarvan de kinderen eigenlijk meer verbonden zijn met de cultuur en de achtergrond van hun ouders dan met de Nederlandse maatschappij. En uiteraard omgekeerd.

Het is daarom naar mijn mening niet mogelijk een algemene regel te stellen dat kinderen altijd recht hebben op een “pardon” om hier te mogen blijven als ze maar minimaal 8 jaar in Nederland hebben verbleven. Dat zal case voor case bekeken moeten worden. Want waarom zou bijvoorbeeld iemand die 7 en een half jaar hier is geweest en dan 18 wordt, minder geïntegreerd zijn dan iemand die hier dan 8 jaar is geweest? Voor dit soort gevallen bestaat in Nederland we hier de mogelijkheid om naar de rechter te stappen. Daarvoor bestaat in veel wetten iets als een hardheidsclausule en als deze niet goed wordt toegepast, dient mijns inziens daarover gediscussieerd te worden, niet over een generaal kinderpardon.

Overigens ben ik wel van mening dat het hele asielbeleid op de schop moet. Een rechtvaardig, humaan en haalbaar beleid dat consequent toegepast wordt door de overheid is iets wat nu in alle opzichten ontbreekt.

Hoezeer ik dus ook meeleef met de individuele schrijnende gevallen zoals Mauro, ik vind dat je als politica je niet moet laten gijzelen door je eigen emoties. Maar met verstand en emotie naar het onderwerp kijken. En dat heeft bij mij tot bovenstaande tegenstem geleid.

Overigens heeft de SP bijna 5 jaar na dato, nog een belangrijke overwinning behaald met dit onderwerp . Twee jaar geleden had de SP ook een landelijk spelend onderwerp in de gemeenteraad ter stemming gebracht. Gewoon om via de gemeenten de rijksoverheid op een belangrijk onderwerp onder druk te zetten. De Gemeenteraad van Almere had toen in meerderheid besloten dat het niet paste om over landelijke onderwerpen in de gemeenteraad te discussiëren. Dezelfde mensen van groen links en leefbaar Almere die dit toen in alle hevigheid zeiden, brachten nu zelf bovengenoemde landelijke onderwerp in, om de landelijke overheid onder druk te zetten. De SP is blij dat nu de gemeenteraad heeft geaccepteerd dat het lokale podium gebruikt mag worden om aan de landelijke politiek de mening van de lokale politiek kenbaar te maken!

Saba Sarfraz